Onze ontdekking van de uiterst gedetailleerde foto’s van Johan van Eerd van de verwijderde arcaturen op de Lambertuskerk waarover we reeds in 2018 op onze blog-pagina uitgebreid schreven (zie Verdwenen arcaturen Lambertuskerk) heeft er mede… Meer
Welkom op de Groeten uit Veghel blog pagina
Welkom op de Groeten uit Veghel blog pagina. Deze pagina is onderdeel van de site “GroetenUitVeghel.nl”. Op deze blogpagina plaatsen wij regelmatig berichten met foto’s over het Veghel van toen en nu, maar ook van de overige plaatsen die vallen onder de gemeente Meijerijstad. Verder zullen we op deze blog regelmatig foto’s (oproepen) plaatsen waarmee we (extra) informatie hopen te verzamelen op basis van reacties van de volgers van deze blog of via onze Facebook pagina. Veelal betreft het hier foto’s waarover in eerste instantie weinig bekend is.
Dank voor uw interesse, Emiel Verwijst (www.GroetenUitVeghel.nl).
Mijn oude school.
Het is al vele jaren geleden dat ik geheel tegen mijn gewoonte in, enkele opeenvolgende jaren niet naar mijn geliefde geboortedorp was geweest. Bijzonder wel, omdat ik na mijn op jonge leeftijd zo plotseling en gedwongen vertrek naar een grote stad uit mijn geliefde Oranjewijk, een ziekmakende heimwee had ontwikkeld naar mijn geboortedorp, een heimwee die mij nooit helemaal verlaten heeft en welke alleen enigszins gecompenseerd kon worden door minstens eenmaal per jaar naar mijn zo geliefde dorp terug te keren.
Meestal liep ik dan zomaar wat rond, naar plekken waar herinneringen lagen , plekken die vooral geconcentreerd liggen in de Oranjewijk, rond de haven, in de Bloemenwijk en rond De Markt. Soms bezocht ik dan de weinige familie waar ik nog echt contact mee had, en altijd Janus en Betje van Os, waar ik in hun gezin in mijn vroege jeugd kind aan huis was, maar graag liep ik ook zo maar wat te slenteren om de sfeer van vroeger op te snuiven, die sfeer, welke gevoed door mijn aangeboren gevoel voor nostalgie voor mij niet moeilijk was om op te roepen.
Ik weet niet meer precies wat de reden was waarom ik enkele jaren achtereen niet naar mijn geboortedorp ben gegaan. Het kunnen andere drukke bezigheden zijn geweest, maar waarschijnlijker is dat ik in die tijd weer eens hopeloos verliefd op een meisje was geworden -dat overkwam mij gemiddeld zo’n 6 keer per jaar- en waarom zou je weggaan van iemand waar je eigenlijk zoveel mogelijk bij in de buurt wilt zijn?
Hoe dan ook, toen ik na enkele jaren weer eens naar Veghel ging, parkeerde ik mijn auto zoals gewoonlijk op het Heilig Hartplein in het zicht van de twee kroegen die daar geloof ik nog altijd zijn en waar ik later ook carnaval heb gevierd en dan ving mijn geslenter langs mijn monumenten van nostalgie aan.
Meestal eerst langs de haven, bij de Noord-en Zuidkade, dan linksaf waar vroeger de wasserij was gevestigd, vervolgens een stukje door de Bloemenwijk. Bijna altijd bezocht ik dan ook de begraafplaats bij de oude kerk, waar graven van familieleden zijn, waarvan sommige, onder meer die van mijn grootouders, al weer zijn geruimd en waar ook bekende personen uit mijn jeugd liggen begraven zoals mijn meester uit de derde klas meester Kortz en ook pastoor Van den Boom, maar ook Oranjewijkers zoals Anna en Hendrik van Dinther en anderen. Vervolgens langs het Airborne-monument, lang geleden onthuld door een heel jonge en mooie Prinses Irene (die dag zag het zwart van de mensen) om dan rechtsaf te slaan door de straat waarvan ik de naam nog steeds niet uit elkaar kan houden (Hoogstraat of Hoofdstraat) richting de Markt. Dan even rechtdoor naar het kerkhof achter de St.Lambertuskerk, waar mijn moeder al tientallen jaren begraven lag. Enige maanden geleden is haar graf pas geruimd.
Dan op de hoek waar vroeger het postkantoor stond rechtsaf om uiteindelijk via de brug over de Aa de Oranjewijk in door verschillende straten en gangetjes te lopen, om uiteindelijk rechtsaf de Beatrixsingel op te gaan, langs de Don Boscoschool en de speeltuin met het verharde voetbalveld waar ik tot ongenoegen van mijn moeder menig schoenenpaar heb versleten.
Uitgekomen op de hoek waar de woninginrichting van Dirkse was gevestigd rechtsaf en na 150 meter gebeurde het: Een regelrechte schok, waar mijn geliefde Aloyisiusschool had gestaan lag nu een braakliggend terrein. De school waar ik bijna 6 jaren op zat in misschien wel de gelukkigste jaren van mijn leven, de school van ook mijn vader en grootvader, tot de laatste steen afgebroken. Niet helemaal, want de stenen muurtjes van nog geen meter hoog ter afscheiding van wat eens de speelplaats was en waar ooit een schoolgenootje zo ongelukkig vanaf gevallen was dat hij overleed, waren er om onduidelijke redenen nog. Weinig is zo troosteloos dan een braakliggend terrein, waar een gebouw heeft gestaan wat zo belangrijk is geweest in je jeugdjaren en waar zoveel dierbare herinneringen liggen. Een gebouw dat er in je beleving altijd hoort te zijn. Ik was verbijsterd en er totaal niet op voorbereid. Iemand had het mij vooraf moeten vertellen, iets in de trant van denk er om Peter dat als je weer naar Veghel gaat, dat je dan een braakliggend terrein aantreft waar jouw school heeft gestaan. Sterker nog, de gemeente had alle oud-Veghelaars zeker de fijngevoelige, waaronder ik me nadrukkelijk schaar, een brief met die inhoud moeten sturen! Maar ja, zo zit de wereld niet in elkaar…
In gedachten verzonken mijmerde ik over mijn oude school, zag veel van mijn schoolgenootjes en de broeders met hun soms onuitsprekelijke namen zoals Cecerialus (bijgenaamd het bultje), en Policarpus in levende lijven door mijn geest dwalen. Ik hoorde de schoolbel weer, vroeger het sein dat de lessen aanvang gingen nemen, of als signaal dat het speelkwartier was afgelopen, nu voor mij het sein om van die nu zo mistroostige plek, maar tegelijk ook een plek vol met herinneringen, te vertrekken.
Peter van den Broek©.
Langs het Duits Lijntje
Langs het Duits Lijntje, fotoreportage wandeling vanaf de De Geerburch naar Mariaheide. Foto’s: Emiel Verwijst.
Onthulling Heilig Hart beeld (1924).
ONTHULLING EN INTRONISATIE VAN HET H. HART STANDBEELD TE VEGHEL.
‘s-Hertogenbossche Courant, 26 mei 1924 (de integrale tekst uit het artikel). Foto’s: BHIC.nl
Een gebeurtenis die met gouden letters geboekt mag worden in de geschiedenis van Roomsch Katholiek Veghel heeft gister plaats gehad, n.l. de onthulling en intronisatie van het H. Hart Standbeeld te Veghel.
De voorbereidingen voor dezen feestdag waren uitnemend getroffen, zoodat het geheel een aangenaam en ordelijk verloop had waarvoor het comité dan ook alle lof toekomt, terwijl de ordelievende bevolking van Veghel het zijne er toe bijdroeg om dit feest naar wensch te doen slagen. De geheele gemeente was in vlaggentooi.
Het plein voor de Haven waar het H. Hartbeeld is geplaatst, was in grooten omtrek afgemaakt en een 12-tal palen ieder dragende een schild met een van de beloften*door Jezus aan de H. Margaretha Maria gedaan ten gunste van allen die zijn H. Hart vereeren, waren allen gestrengeld met vlaggedoek aan het monument, waardoor deze versiering als één geheel prachtig uitkwam. Een grootschen aanblik aan het geheel gaf de achtergrond van deze versiering, gevormd door het groot aantal schepen dat in de Haven lag gemeerd en die allen tot in den mast met vlaggetjes waren getooid.
De feestdag werd ingezet met een generale H. Communie voor de kinderen en hierbij sloten zich vele inwoners van Veghel aan om mede ter intentie van den herder der parochie tot de H. Tafel te naderen, immers deze herder, de HoogEerw. heer Deken Franssen herdenkt bij deze gelegenheid zijn zilveren priesterjubilé en als geschenk voor Deken Franssen is op zijn jubelfeest het H. Hartmonument tot-stand-gekomen volgens den wensch van Z.H.Eerw.
Ten 10 uur werd in de parochiekerk eene plechtige Hoogmis opgedragen, waaronder eene korte predicatie werd gehouden, waarbij den geloovigen werd verzocht het feest dat Veghel thans viert, te vieren op echt kerkelijke manier. Des namiddags ten 2 uur verzamelde zich om het terrein een ontzaglijke menigte die getuigen wilde zijn van dit indrukwekkend gebeuren. Binnen het afgemaakte terrein was een podium opgericht waarop de zetel was geplaatst voor den Bisschop en de voor het feest genoodigden.
De elite van Veghel was hier bijeen; naast een breede schaar van geestelijkheid, waren tegenwoordig de burgemeester van Veghel, de EdelAchtb. heer van Lith, de beide wethouders de heeren Donkers en Winters benevens de leden van den gemeenteraad alsook de oud-burgemeester, de EdelAchtb. heer Völker. Mgr. Diepen arriveerde ten ongeveer kwart voor drie, per auto van Dr. Verbeek afgehaald aan zijn paleis te ‘s-Bosch. Bij aankomst was Z. D. H. vergezeld door den H .Eerw. heer Deken Franssen. Tromgeroffel en bazuingeschal kondigden de aankomst aan.
Oud-burgemeester Völker verwelkomde den Bisschop, waarna Z. D. H. in groot ornaat met mijter en staf werd gekleed en plaats nam op het podium. De voorzitter van het hoofdcomité, de WelEerw. heer kapelaan J. Janssen beklom daarna het spreekgestoelte om de plechtigheid te openen. Z.Eerw. rekende het zich tot een groote eer als voorzitter van het hoofdcomité Z. D. H. den Bisschop een blij en hartelijk welkom toe te roepen. Wij weten zei Z.Eerw. dat gij alle lasten van uwe diocesanen medetorst en daarom hebt gij ook aan ons verzoek gevolg willen geven om deze plechtigheid te vereeren.
Onze grijsaards, onze kinderen, onze vaders en moeders zien met verlangen op naar het oogenbiik dat het Koningsbeeld voor onze blikken zal opreizen, Monseigneur, vanuit deze massa gaat den roep uit: geef ons den’ Christus-Koning. Hem alleen willen wij dienen. Niet langer wil ik dan dat oogenblik tegenhouden, zei spr., en ik mag U, “Mgr., namens het Katholieke Veghel dan wel danken voor de groote eer van Uwe tegenwoordigheid en U verzoeken het H. Hartbeeld van zijn omhulsel te ontdoen.
Mgr. Diepen knipte vervolgens met een op zilveren schaal aangeboden schaar het koord door, waarna het kleed waarmede het beeld was omhuld werd verwijderd. Een indrukwekkend moment…. Stoomsignalen schalden vanaf de booten in de haven, kanongebulder en klokkengelui galmde over het water en daarachter een angstig grauwe lucht met bliksemschichten en dondergeroffel in de verte…. Een moment om nooit te vergeten…. Vervolgens beklom Mgr. Diepen den katheder om de menigte toe te spreken.
Het heerlijke standbeeld van het Goddelijk Hart van Jezus is nu onthuld en zal door de bisschoppelijke wijding Zijn hooge macht ontvangen, aldus Z. D. H. ” Het is voor mij eene groote voldoening om naar Veghel te komen om te zien dat de Goddelijke Koning in het openbaar zal worden gehuldigd en zal troonen in het openbaar. Een gelukkige samenvoeging noemde Z. D. H. het dat de onthulling van dit standbeeld ter gelegenheid van het 25-jarig priesterfeest van Deken Franssen geschiedde terwijl deze plechtigheid ook samenvalt met de herderking van het feit dat op 25 Mei 1899 Z. H. Paus Leo XIII uitvaardigde zijne encycliek, waarin de liefde tot het H. Hart van Jezus werd aangewakkerd en eenheid werd gebracht onder de kudde zoodat alles werd een Herder en een Schaapstal, welke uitvaardiging H. zelf noemde de grootste daad tijdens zijne pontificaat.
Mgr. Diepen hoopte dat de onthulling en intronisatie van het H. Hartbeeld te Veghel voor allen moge zijn een aansporing voor de liefde tot het H. Hart van Jezus, om zoo te leven dat het God behaagt. Hij moet blijven de Koning en als zoodanig geëerd worden niet alleen in de kerk, maar ook in het huisgezin. Het Goddelijk Hart van Jezus moet zijn als een magneet waardoor alle harten zich voelen aangetrokken en waar onder het beeld de letters zijn gegrift “Regi Suo Cives”, de burgers aan hun Koning, daar hoopte Mgr. dat allen eenmaal zouden worden burgers van het Hemelrijk, wat hun nimmer zou worden ontnomen. Zoo moge ik thans overgaan tot huldiging van het beeld van den Koning, dien Veghel zich gekozen heeft, aldus eindigde Z. D. H. zijne tot de talrijke menigte gerichte toespraak. Vervolgens had de zegening van het H. Hart-monument plaats.
Na deze plechtigheid hield de ZeerEerw. Pater Mulder van het Retraitehuis Loyola te Vught de feestrede. Z.Eerw. koos tot tekst de woorden “Vos vocatis me magistra”, gij noemt mij uw meester. Dit zijn de woorden van den Goddelijken Zaligmaker, zei Z.Eerw., die Hij sprak te midden van Zijne leerlingen na de voetwassching bij hen te hebben verricht. Gij noemt mij uw meester en gij doet goed om zoo te zeggen, want ik ben het. Meer dan 1900 jaren is het geleden dat de Goddeiijke Zaligmaker deze woorden sprak en thans nu Veghel Zijne beeltenis op een voetstok plaatst om Hem te erkennen, nu mag ook gezegd worden gij doet goed om Mij te erkennen als uw Meester. Gelukkig zijn de tijden voorbij, aldus Pater Mulder, dat Jezus alleen vereerd werd op de slaapkamers, thans durft ieder in het openhaar Zijnen godsdienst te belijden en Jezus in het openbaar te huldigen. Voor den priester is dit een verblijdende gebeurtenis en ook Mgr. zal zich verheugen getuige te mogen zijn dat hier in Veghel op dit moment en door deze daad in het openbaar getuigenis wordt afgelegd van het belijden van den H. godsdienst. De gewijde redenaar eindigde zijne gloedvolle rede, weike blijkbaar bekort werd door de dreigende donkere wolken die niet veel goeds voorspelden, met de hoop uit te opreken dat de wereld spoedig moge opstaan uit den diepen val, dien zij gedaan heeft en terugkeeren naar Jezus Christus, die door ongeloovige werkers is teruggedrongen. Z.Eerw. wenschte Veghel geluk met de groote daad welke lieden was verricht.
Thans knielde Z. D. H. Mgr. Diepen aan de voeten van het H. Hartbeeld en bad de acte van toewijding aan het Goddelijk Hart van Jezus. De lucht werd echter zoo dreigend en de regen begon zoo geweldig te vallen dat na dit gebed de plechtigheid moest worden onderbroken. In alle haast moest door de overtalrijke schare belangstellenden een heenkomen worden gezocht, wat vriendelijk werd geboden in de omliggende woningen.
Jammerlijk was hiermede een einde gemaakt aan dit gedeelte van het program. Het bleef bijna gedurende een uur lang stortregenen en wij waren bevreesd dat van de grootsche bloemenhulde die moest plaats hebben niets kon komen, doch na een uur uitstel werd de schitterende optocht gehouden, die een onvergetelijk cachet gaf aan de grootsche plechtigheid. Alle rangen en standen der bevolking waren in den onafzienbaren stoet vertegenwoordigd. Om 5.15 uur stelde de stoet zich op het Middegaal nabij het R. K. Gasthuis op. Het hoofd-idee van dezen stoet was: Hulde, gebracht aan het Goddelijk Hart door de aarde en den hemel! De aarde werd vertegenwoordigd door de kinderen, de godsdienstige, charitatieve en sociale vereenigingen; de hemel door de Heiligen, die met de vereering van het H. Hart het nauwst in betrekking staan en door de Engelen. Zoodoende was de stoet in zes groepen gesplitst.
Groep 1 bestond uit een afdeeling Romeinsche soldaten, het R. K. Zangkoor, het Mannenkoor, het Kerkbestuur en het hoofdbestuur.
Groep 2 R. K. Jongensen Meisjesschool, Harmonie Veghel, muziekkorps der Studenten uit Uden, benevens het R. K. Jongens- en Meisjespatronaat.
Groep 3 godsdienstige vereenigingen: Familie, Retraitewerk enz.
Groep 4 sociale vereenigingen: Eer en Deugd, Boerenbond, vakverenigingen enz.
Groep 5 liefdadige vereenigiagen Elisabeths- en Vincentiusvereeniging, Ziekenverpleging enz.
Groep 6 hulde door den Hemel. Deze groep die beoogde de huldiging der Heiligen des Hemels alsmede der negen koren der Engelen, werd voornamelijk voorgesteld door de R. K. Kweekschool.
De grootsche stoet volgde deze route: Vanaf Middegaal, door Stationstraat, Kerkstraat, Marktstraat, Hoofdstraat en verder langs het Raadhuis door de Hoogstraat naar het Havenplein, alwaar ‘de bloemenhulde plaats vond. Het voetstuk van het H. Hartbeeld werd letterlijk bedolven onder de bloemen. Tijdens de bloemenhulde werd afwisselend gezongen door de kinderen en het Veghel’s Mannenkoor, gemusiceerd door een der harmonieën. Na deze plechtigheid begon om 8 uur het H. Lof met Te Deum. Dit werd gezongen door het kerkkoor met medewerking van het Mannenkoor. Door den HoogEerw. heer Deken werd een korte toespraak gehouden, waarin Z.Eerw. allen die meewerkten tot het welslagen van het feest, in het bijzonder de verschillende comité’s dankte. Het Havenplein werd door Z.Eerw. in deze toespraak H. Hartplein genoemd.
* Jezus heeft tijdens zijn verschijningen aan Margaretha 12 beloften gedaan aan de mensen die de devotie van het Heilig Hart aanhangen.
- Ik zal hun alle genaden schenken die zij in hun levensstaat nodig hebben.
- Ik zal aan hun huisgezinnen de vrede schenken.
- Ik zal hen in al hun lijden troosten.
- Ik zal voor hen een veilige schuilplaats zijn in het leven en vooral bij de dood.
- Ik zal overvloedig zegen uitstorten over al hun ondernemingen.
- De zondaars zullen in mijn Hart de bron en een eindeloze oceaan van barmhartigheid vinden.
- De lauwe zielen zullen vurig worden.
- De vurige zielen zullen spoedig tot een hoge volmaaktheid komen.
- Ik zal de woningen zegenen waar de afbeelding van mijn Hart is geplaatst en wordt vereerd.
- Aan hen die aan het heil der zielen werken, zal Ik de gave verlenen de meest verstokte harten te treffen.
- De personen die deze godsvrucht verspreiden, zullen hun naam in Mijn Hart geschreven vinden en deze zal daar nooit uitgewist worden.
De laatste is de grote belofte:
- Ik beloof u, in de overmatige barmhartigheid van Mijn Hart, dat Zijn almachtige liefde aan allen, die achtereenvolgens negen eerste vrijdagen te Communie gaan, de eindgenade van de boetvaardigheid zal verlenen; zij zullen niet in Mijn ongenade sterven, noch zonder de laatste Sacramenten te ontvangen; in dat laatste ogenblik zal Mijn Hart voor hen een veilige schuilplaats zijn.”
Veghel, impressie Corona Sunday 22 Maart 2020.
Veghel, impressie “Corona Sunday” 22 Maart 2020. Foto-reportage: Emiel Verwijst©.
Verbouwing Don Bosco School Veghel
Reportage Verbouwing Don Bosco School Veghel, foto’s: Emiel Verwijst ©.
Gouden Bruiloft echtpaar W. Verwegen-Hendriks uit Veghel.
Artikel uit het Noordbrabantsch dagblad het huisgezin©, 30-01-1941:
VEGHEL GOUDEN BRUILOFT.
Maandag (27-01-1941) vierde het echtpaar W. Verwegen-Hendriks, wonende Marktstraat alhier onder groote belangstelling zijn gouden huwelijksfeest. Ter eere der feestvierenden was de Marktstraat over haar geheele lengte versierd en wapperde in deze miniatuurstraat van alle huizen de bekende miniatuurvlag wat het feestelijk aanzien zeer verhoogde.
Het seizoen is er niet naar om de bloemeties buiten te zetten terwijl de tijdsomstandigheden het niet toe laten om met een feestverlichting voor den dag te komen. By dit groote feest hadden de buurtbewoners alles in het werk gesteld om de feestvierenden een gezelligen en onvergetelijken dag te bereiden. Maandagmorgen, toen het nog grauwde, waren er vele nieuwsgierigen die den uittocht van den eenvoudigen mooien stoet wilden gadeslaan. Voorop liep als uitblinker, uitgedost zooals het behoort, de tambour-maitre (Herman Callaars) , die echter zijn muziek had thuisgelaten. Hij was er niet minder trotsch op den stoet te mogen openen en trok alzoo de aandacht. Dan volgden de bloemen strooiende bruidjes en vervolgens het miniatuur-bruidspaar dat in den ochtendschemer al vol goeden moed was.
Bruidsmeisjes en bruidsjonkers en nog tal van andere bruidjes gingen aan den kop. ’t Bestuur en de commissieleden en de talrijke buurt gaven allen acte de presence. De stoet werd besloten met de auto waarin het gouden bruidspaar was gezeten en die door twee bruidjes (symbolisch) getrokken werd. De familie van het bruidspaar ging de auto vooraf.
De plechtige H. Mis van dankbaarheid werd gecelebreerd door kapelaan de Bondt. In het versierde priesterkoor hadden bruidspaar en familieleden tijdens de plechtigheid plaats genomen. Na de H. Mis ging de stoet langs een kleinen omweg huiswaarts en de belangstelling was nu nog grooter. In de feestwoning werd het gouden paar door een der bruidjes verwelkomd en vervolgens door den voorz. van het feestcomite den heer W. Peters toegesproken.
De buurt kwam van elf tot half twaalf ter receptie en daarna de overige belangstellenden waaronder het gemeentebestuur met burgemeester Elïens aan het hoofd, terwijl de H. H. Geestelijken eveneens van hun belangstelling blijk gaven. De jeugd die dezen morgen al druk in actie was geweest meer speciaal de bruidjes werden om 2 uur in van Liempd’s salon onthaald. Om 4 uur werd het cadeau der buurtschap aangeboden bestaande uit een mooi familieportret vervaardigd door fotograaf Stender. De aanbieding had plaats door ‘den voorz. van ’t comité.
Gouden Paar Verwegen 50 Jarige bruiloft
Gouden Paar Verwegen 50 Jarige bruiloft
Om 5 uur zong een koortje onder leiding van den heer Tonie Stender zeer verdienstelijk eenige feestliederen, terwijl om half zes de kerkelijke harmonie de Eendracht een serenade bracht. Bij verhindering van den voorzitter hield de directeur de gebruikelijke toespraak, waarna aan het gezelschap een couvert overhandigd werd en een der zoons van de fam. Verwegen een dankwoord sprak. Het gouden paar mocht den heelen dag talrijke blyken van belangstelling ontvangen en dit in verschillenden vorm. De feestviering werd in den avond in intiemen kring voortgezet, de buurt had voor een vroolijk program gezorgd.
Foto’s: Johan van Eerd ©, Artikel: Noordbrabantsch dagblad het huisgezin©.
Met dank aan Ad Verhagen.
Veghelse vader van het jaar 1975.
En zo zit je een kleurenfoto te bestuderen van Johan van Eerd. Een regenachtige dag in het Veghelse. Paraplu’s en een nat en provisorisch in elkaar getimmerd podium met daarop mannen in witte stofjassen, verplegers misschien? Regenjassen zou een beter idee zijn geweest op deze dag 😉! De foto genomen vanuit zijn huis in de Deken van Miertstraat. Er hangen vlaggen, dus niet zomaar een dag. Tja, wat zou dit moeten voorstellen?
Een beetje spoorzoeken brengt ons uiteindelijk bij onderstaande foto van Harry van Liempd op het BHIC waarbij er verdacht veel gelijkenissen zijn. De omschrijving bij de foto: “Presentator B. Sperber, hoofd van de Sint Lambertusschool, stelt de deelnemers aan de Vader ’75-wedstrijd aan het publiek voor.”
Op de foto van Harry van Liempd is het raam van waaruit Johan van Eerd de foto maakte net niet te zien, en op de foto van Johan van Eerd zien we Harry ook niet in de verte op de podium staan op het moment dat hij zijn foto maakte. Maar het had zomaar gekund dat de beide heren elkaar onbedoeld op de foto hadden gezet!
Maar goed, we weten al behoorlijk veel meer. Verkiezingen van de Veghelse vader van het jaar in 1975. En de heer Sperber, die kennen we ongetwijfeld nog wel van de Lambertusschool. Hmm, toch alweer bijna 45 geleden, beetje confronterend als je dat nog weet!
En bij welk evenement werden deze verkiezingen dan gehouden? Vaderdag lijkt dan voor de hand te liggen of was het “Veghel ontvangt” op Vaderdag, wie het weet mag het zeggen?
Rest vooral één cruciale vraag. Wie werd verkozen tot vader van het jaar in 1975. Het lijkt er op dat dat de staande man is met snor en sik is geworden, of toch een van de andere deelnemers? Iemand enig idee en herkent iemand de andere deelnemers? Zou toch mooi zijn als we dat ook nog weten te achterhalen. Dit nog even los van de vraag welke (hopelijk) objectieve criteria gehanteerd werden bij het voordragen van de vaders.
Groeten uit Veghel blogs 